Odcinek pierwszy

Wdech. Wydech. Uspokój się, (T.I), występujesz tylko przed 10 milionami ludzi, nic nie może się stać. - powtarzałam sobie w myślach.
- A teraz zapraszamy na scenę jedną z najgorętszych gwiazd tego roku, (t.i) (t.n) ! Wraz z nią wystąpi bożyszcz nastolatek - (tutaj wstaw imię swojego ulubieńca, np. Justin, Harry, itp.) ! - usłyszałam zza kulis. Poprawiłam kącik sukienki, który sterczał nie chcąc się wyprostować. Makijażystka sprawdziła mój makijaż, dostałam mikrofon w dłoń i pewnym siebie ruchem wyszłam na sam środek sceny, gdzie zaczęły mnie oświetlać rażące światła reflektorów. Z głośników zaczęły się wydobywać pierwsze dźwięki "Nothing Like Us".

Lately I've been thinkin', thinkin' 'bout what we had
I know it was hard, it was all that we knew, yeah.
Have you been drinkin', to take all the pain away? 

Tekst wypływał z moich ust tak naturalnie, jakbym znała tę piosenkę od zawsze. Nie powiem, podobała mi się, ale ten występ miał dla mnie szczególne znaczenie. Był on w rocznicę naszego związku. Mnie i (j.i).

Na scenę wszedł (j.i). Młodsza publika, składająca się głównie z dziewczyn zaczęła piszczeć, a w szczególności, gdy chłopak zaczął śpiewać :


I wish that I could give you what you deserve
'Cause nothing can ever, ever replace you
Nothing can make me feel like you do.
You know there's no one, I can relate to
And know we won't find a love that's so true.


Wtedy spojrzał na mnie swoimi pięknymi, (kolor oczu) tęczówkami. Włosy opadały mu w tak zwanym "artystycznym nieładzie", co dawało chłopakowi jeszcze więcej uroku. Złapał mnie za rękę, a ja zacisnęłam uścisk. Fanki zaczęły śpiewać z nami refren :


There's nothing like us, there's nothing like you and me
Together through the storm.
There's nothing like us, there's nothing like you and me
Together.

Muzyka ucichła, a my ukłoniliśmy się i zeszliśmy ze sceny żegnając się jeszcze z publiką.
- Byłaś cudowna, kochanie. - wymruczał mi cicho do ucha (j.i) obejmując w pasie. Wtuliłam się w ramiona chłopaka, przymknęłam oczy i wsłuchiwałam się w bicie jego serca.
- Kocham cię (t.i). - wyszeptał.
- Ja ciebie też, ja ciebie też (j.i).
- Nie chcę jechać bez ciebie w trasę.
- Przecież to twoja praca, nie możesz zaniedbać swoich fanek, ja też chciałabym w trakcie, gdy ty będziesz koncertował pojechać do rodziców, do Polski, wiesz, jak za nimi tęsknię, ty masz mamę cały czas przy sobie.. - zrobiło mi się smutno na myśl o tym, że nie widziałam ich już 10 miesięcy.
- Wiem, ale nie chcę cię stracić. - przytulił mnie mocniej do siebie.
- (j.i), nigdy mnie nie stracisz, obiecuję. - musnęłam jego usta, a on oddał pocałunek.
- Może już wracajmy do domu, musisz się spakować, a jutro o 13 wylatujesz. - powiedziałam
- Okej, w sumie to już zmęczony jestem, od 15 same koncerty są. - westchnął przecierając oczy.
Ruszyliśmy w stronę wyjścia. Od razu po otworzeniu drzwi naskoczyła na nas chmara paparazzi.
"(t.i) czy jesteście razem ?" "(j.i) odwróć się do nas!" "Kiedy nowa płyta ?". Jak najszybciej wsiedliśmy do auta i wyjechaliśmy z parkingu. Było już grubo po 22, więc na drogach było pusto, w szczególności, że wtedy był poniedziałek. Po upływie około 20 minut byliśmy już pod domem.
- (t.i) muszę ci coś powiedzieć.

***

TA DAAAM ! :D 1 odcinek na tym blogu, zapraszam na wersję facebookową :D  Komentujcie, piszcie jakieś rady, cokolwiek, chcę poznać WASZĄ opinię *można z anonima :D* xx wersja fb :D